Behlül Dânâ bir gün kimse yok iken Harun
Reşid’in tahtına geçip oturmuştu. Çok geçmeden sarayın görevlileri
geldi. Behlül’ü tahttan indirip dayak attılar. Behlül hem dayak yiyor,
hem de gülüyordu.
Harun Reşid içeri girip niye Behlül’ün
güldüğünü sordu. (Yediğim dayağa gülmüyorum. Bu tahtta birkaç dakika
oturmakla bu kadar dayak yedim, sen yıllarca oturuyorsun, kim bilir ne
kadar dayak yiyeceksin
Reşid’in tahtına geçip oturmuştu. Çok geçmeden sarayın görevlileri
geldi. Behlül’ü tahttan indirip dayak attılar. Behlül hem dayak yiyor,
hem de gülüyordu.
Harun Reşid içeri girip niye Behlül’ün
güldüğünü sordu. (Yediğim dayağa gülmüyorum. Bu tahtta birkaç dakika
oturmakla bu kadar dayak yedim, sen yıllarca oturuyorsun, kim bilir ne
kadar dayak yiyeceksin
